خانواده يكي از عوامل مهم و حياتي در تربيت انسان و تحكيم شخصيت اوست. انسان در محيط خانواده است كه زبان مي آموزد، ادب فرا مي گيرد، با فضائل اخلاقي آشنا مي شــود، رشـد و نمو مي يـابد و راه و روش روابط اجتمـاعـي را مي آموزد. خلاصه آنكه اولين بذر تكوين شخصيت او در خانواده كاشته مي شود.
گرمي و حرارت خانواده، موجب مي گردد كه همه احساسات و عواطف عامي، به خودي خود در نهاد كودك شكفته شوند و از درآميختن آنها، او از نخستين سال هاي زندگي با راستي، درستي و شهامت خو گيرد. خانواده همانا ميدان عملي است كه دستورهاي خشك وظيفه شناسي و وجدان را به صورت نمونه هاي زنده و قابل دركجلوي چشم كودك نمودار مي سازد.